The Vremde Mirror

‘Ik zou zonder de Boekenbeurs niet kunnen,’ zegt Martijn (35) die er in twee uur tijd drie exemplaren van zijn tweede boek signeerde. ‘Hier leer ik mijn publiek kennen.’

© Wikimedia Commons

Het is de eerste keer dat Martijn signeerde op de Boekenbeurs. ‘Weet je, de Boekenbeurs geeft je als auteur door jaar na jaar weer te keren de kans om een vertrouwensrelatie met je lezers te ontwikkelen. Lezers zien dat als een jaarlijkse afspraak. En ik geef toe, ik ben ook wel een schrijver die graag tijd maakt voor zijn publiek.’

Al komt dat er niet vaak van. ‘Gelegenheid mijn beste, gelegenheid. Je zit te schrijven en te schrijven en dan is er geen tijd om naar buiten te treden en in contact te komen met je publiek. Je gaat ook anders schrijven, het doet je in vraag stellen, subtiel hoor, maar toch is de invloed onderhuids merkbaar. Daarom dat ik wanneer ik kan naar de Boekenbeurs ga.’

Dat Martijn slechts drie exemplaren signeerde in twee uur tijd had hij voorzien. ‘Een rij voor een BV die naast me zat ontnam het zicht op mij, ik weet haar naam ook niet, het was de derde afvaller in Idool in een jaar. Een boek met louter songteksten. Maar ik voel mij niet te goed om naast een zangeres te zitten die in 35 minuten 125 boeken verkoopt.’

‘Let op, ik vind het niet erg om gelezen te worden,’ voegt Martijn toe. ‘Ik ben een echte lezersschrijver, zeg maar. Mijn publiek bestaat nu eenmaal hoofdzakelijk uit mensen die de Boekenbeurs of boeken in het algemeen haten. Daar ben ik trots op. Als schrijver is dat het moeilijkste segment van de bevolking om te bereiken.’