The Vremde Mirror

‘Het is altijd hetzelfde liedje,’ jammert barones Mia Doornaert. ‘Ik schrijf een column en mensen lezen correct wat er staat. Vooral linkse mensen hebben er kennelijk een probleem mee om mijn woorden te verdraaien.’

‘In mijn columns zeg ik over alles maar wat en uiteindelijk blijkt diversiteit de bron van al het kwaad. Maar het is vreselijk onprettig dat lezers die toevallig altijd in een linkse hoek zitten, de waarheid heeft haar rechten, te lezen wat er staat en zich genoodzaakt voelen mij hierom te bekritiseren.’

‘Geenszins netjes en het zegt veel over links dat het altijd moet gaan over de minimaal verholen xenofobie in m’n columns. Sorry, maar als het goed is zeg ik het ook, N-VA’ers en Vlaams Belangers hebben daar veel minder problemen mee.’

Doornaert geeft toe dat haar columns krom staan van dwaze redeneringen en foutieve interpretaties. ‘Maar er staan ook grammaticaal correcte zinnen in. Daar heeft men het nooit over. Dat is bewuste vuilspuiterij aan mijn adres. Altijd dat selectief zijn. Ik vind het enggeestig. Ik ben ook selectief in mijn columns, dat klopt, maar het is heel selectief van links om me daarop te pakken.’

‘Alleen generatie watjes ligt niet wakker van wat ik schrijf,’ erkent Doornaert. ‘Maar dat is maar schijn. Eigenlijk snappen jongeren niet wat ik bedoel. Zo dom zijn ze.’