The Vremde Mirror

Vrijdagavond. De laatste kans om met het coronavirus in een restaurant of café besmet te raken voor enige tijd. Luc (56) maakt van de gelegenheid dapper gebruik om met wat vrienden in een stampvol café de rol van de politiek in de coronacrisis te bediscussiëren.

‘Experts en politici hebben veel te lang gewacht,’ tracht Luc zich in het gezellige rumoer verstaanbaar te maken. ‘In andere landen nemen ze draconische maatregelen, hier talmen ze en talmen ze maar. Let op mijn woorden: dit gaat levens kosten.’

‘Het mag niet afhangen van de individuele verantwoordelijkheidszin,’ vult jeugdvriendin Saskia (55) aan. ‘Er moeten er maar enkelen zijn die hun gedrag weigeren aan te passen en de hele samenleving draagt de gevolgen. Het is niet omdat jij niet heel gevoelig bent voor het virus dat anderen dat niet zijn. Maar ja, rotte appels zullen er altijd zijn.’

Collega Koen (51) komt aanlopen met zeven pintjes en is dezelfde mening toegedaan. ‘De uitbraak van het coronavirus moet eigenlijk nog beginnen, maar toch doen we – behalve in de Colruyt dan – alsof er niets aan de hand is. Dit toont weer maar eens aan wat voor eigengereide dikke egoïsten mensen zijn.’