The Vremde Mirror

Jean-Marie Dedecker vindt de maatregelen tegen het coronavirus overdreven. ‘Ik zal rauwe vleermuizen blijven eten. Meer zelfs: ik eet nu elke maaltijd een stukje vleermuis, waar ik dat vroeger hoogstens tweemaal per week at.’

© Wikimedia Commons

Dedecker begrijpt de heisa niet. ‘Het is niet omdat er een Chinese vleermuis een griepje-van-niks had dat ik nu geen rauwe vleermuizen meer mag nuttigen. Ik pik het niet dat ik mijn doen en laten moet omgooien omdat onze pampersamenleving halfdoodgeboren vogeltjes baart en schrikt dat er bij het minste zenuwkuchje een succesvolle natuurlijke selectie plaatsvindt.’

‘Te brutaal voor woorden. Ik heb gouden medailles gewonnen. Op EK’s, op WK’s, op Olympische Spelen. Ik heb zakes meegemaakt in de politiek en in de sport. Ik heb slagen uitgedeeld en heb geïncasseerd. Ik heb alles gezien en te veel meegemaakt om aan deze blinde massahysterie toe te geven.’

En dus plant Dedecker een potig tegenoffensief. ‘Ik eet vanaf nu iedere maaltijd rauwe vleermuis. De politiek-correcte geitenwollensokkenkerk met achter het altaar toeterende bangmakers die de massapaniek prediken die in de slachtoffercultuur waar niks nog kan en niks nog mag als goddelijke gezanten worden aanbeden, krijgt mij niet klein. Het gezond verstand is compleet zoek.’

Toch houdt Dedecker geen groepsetentjes. ‘Dat zou onverantwoord zijn. Ik word al een dagje ouder en raak snel geïnfecteerd. Ik moet aan mijn gezondheid denken.’