The Vremde Mirror

Met een ronduit indrukwekkend applaus bedankten nabestaanden van coronaslachtoffers gisteravond om 20.00 politici voor hun getwitter. ‘Ook zij hebben het zwaar. Laten we dat niet vergeten.’

‘Dit applausmoment is het minste dat we kunnen doen,’ aldus een van de nabestaanden. ‘De wereld verandert zo snel en toch grabbelen politici keer op keer de moed bij elkaar om over alles een tweetje te plaatsen waar ze zelf beter uit komen. Maar toch wordt dat zelden geapprecieerd.’

‘Politici zouden natuurlijk wat terughoudender willen zijn, maar dat gaat natuurlijk niet, aangezien er elke dag nieuwe verkiezingen kunnen zijn en je decibelproductie bepaalt of je in De Morgen komt of niet. En als dat de volksgezondheid niet ten goede komt omdat er bijvoorbeeld een wetenschapper moet worden kaltgestellt of omdat er een rapport moet worden gelekt of omdat ze de onweerstaanbare innerlijke drang voelen voor hun beurt te spreken, tja, het is onheus om zo veel verantwoordelijkheidszin van politici te verwachten. Zij hebben het zo al moeilijk genoeg.’

‘Daarom steken we hen een hart onder de riem en we kunnen voorts alleen maar hopen dat politici veel profijt hebben van hun dagelijks getwitter. Zo is de dood van ons mémé toch niet voor niets geweest.’