The Vremde Mirror

Uit verveling verveelt Barry zich ganser dagen. ‘Ik heb nu eenmaal niks anders te doen. En rust roest.’

Barry (links)

Zich vervelen. Ogenschijnlijk niet de meest opwindende bezigheid. Barry vindt het prima. ‘Beter dit dan niks doen.’

Is het niet wat te actief? ‘Ik heb het me ook al afgevraagd, maar het ligt in mijn aard. Ik ben altijd al heel vlijtig geweest; als er niemand thuis was, stond ik altijd zelf recht als kind om de afstandsbediening te zoeken in plaats van te wachten tot er iemand thuis is. Noem me een streber, maar waar zie je die ondernemingszin nog?’

‘Work hard, play hard.’ Barry kan het iedereen aanraden. ‘Als je jong bent, moet je ambities koesteren. Ook al kies je dan niet voor de weg van de minste weerstand.’ Hoe ver die dan moeten reiken? ‘The sky is the limit.’

Barry ziet in zichzelf het perfecte rolmodel voor jonge nietsnutten en luilakken. ‘Kijk naar mij. Ik kan perfect hele dagen lanterfanten, lummelen, aanmodderen en niks doen. Maar ik kies ervoor me te vervelen. Zo kan het ook. Veel vermoeiender, maar het zijn de opofferingen die je moet maken wil je iets bereiken in het leven. Mijn toekomst zal niet uit spijt bestaan.’

Is Barry dan niet bang een burn-out te krijgen? ‘Natuurlijk spookt die gedachte weleens door mijn hoofd. En soms maan ik mezelf aan op de handrem te staan. Maar lang duurt het dan niet vooraleer ik me weer loeihard aan het vervelen ben. Je bent jong en je wilt wat.’