The Vremde Mirror

Van een opvallende stijlbreuk met zijn campagne gesproken. Donald Trump benoemt geen achterhaald oerconservatief fossiel dat de evolutietheorie, de klimaatverandering en de dubbele negatie ontkent tot minister van Buitenlandse Zaken, maar dit schattig katje.

Internationale waarnemers kijken vooralsnog de kat uit de boom. Een schattig katje dat een van de belangrijkste functies mag bekleden: voor de beeldvorming is het belangrijk dat Trump zijn toon lijkt te matigen. Doch rest de vraag welk garen hij hierbij denkt te spinnen.

Amerikakenner Rik Torfs weet dat dit schattig katje belang hecht aan een consequente koers. ‘Mexico, miauw. Syrië bombarderen, miauw. De Europese Toezichthouder voor gegevensbescherming, miauw. Kernbommen op Rusland, miauw. Je kunt over sommige standpunten discussiëren, maar we mogen toch spreken van een consistentie die zelden gezien is in de politiek en ver daarbuiten.’

Criticasters denken vooral dat dit schijn is. Een listige tactiek van Trump om te doen alsof hij helemaal niet zo radicaal is.

Trump weerlegt dit en spreekt van een kleine wederdienst aan een trouwe vriend. ‘Er vallen nooit harde woorden tussen ons. We voelen elkaar perfect aan. Dat kom je haast nooit tegen in de politiek. Dat is de ware reden. Buitenlandse Zaken heeft alleen maar baat bij stabiliteit wanneer we her en der een atoomoorlogje ontketenen.’