The Vremde Mirror

Bij de NMBS is er een spontane staking uitgebroken. Aanleiding is de gruwelijke ontdekking dat Diabolo verdacht hard als ebola klinkt. De vakbonden van de NMBS vinden het onverantwoord om in deze omstandigheden nog arbeid te verrichten en leggen daarom het werk neer.

De NMBS-vakbonden leggen het werk neer. Diabolo klinkt verdacht hard als ebola.

Een lid van het ABVV deed de gruwelijke ontdekking toen hij de Metro las. ‘Ik las een berichtje over gevallen van ebola in Afrika. Maar wat kan er vanuit Afrika met het vliegtuig naar hier komen? Mensen met ebola. En waar komen die aan? In Zaventem. En wat vertrekt en komt aan in Zaventem? Juist ja, de Diabolo. Het moet toch weer allemaal lukken. Ik heb zonder dralen Rudy De Leeuw gebeld die meteen een staking afkondigde bij het spoor.’

De Leeuw zelf is duidelijk: ‘Het is onbetamelijk dat de regering dit weer voor ons verzwegen heeft en onverantwoorde gezondheidsrisico’s neemt door treinen in te zetten wier naam bijna niet te onderscheiden is van ebola. Moeten er soms eerst doden vallen? En dat verwacht dan van ons dat we loyale onderhandelingspartners zijn.’

Bij het ABVV ontkennen ze angstig te zijn. ‘We zijn alleen gewoon bang dat het personeel, dat machteloos staat, ebola krijgt en alles maar moet ondergaan zonder zelf het heft in handen te mogen nemen. Zo mogen conducteurs om hun eigen gezondheid te beschermen mensen van wie ze denken dat ze Afrikaan zijn niet eens uitkafferen of de toegang tot de trein ontzeggen zonder dat ze aan de schandpaal worden genageld in Reyers Laat.’

Boechout | Boechout werd gisteren opgeschrikt door een man die een zeer verwarde indruk naliet. Hij vertelde volgens omstanders dat zijn trein op tijd reed. Hij werd meteen als verdacht gesignaleerd en onder zachte politiedwang werd hij naar het psychiatrisch centrum de Broeders Alexianen geleid, waar hij uit voorzorg een jaartje zal moeten blijven.

Deze man verklaarde dat zijn trein op tijd reed. Om zijn integratie in de maatschappij te bevorderen, mocht ie ooit vrijkomen, hebben we hem onherkenbaar gemaakt.

Boechout haalt opgelucht adem. Het is altijd schrikken wanneer wartaal uitkramende sujets op de voorgrond treden. Je weet nooit tot wat ze in staat zijn. Voor je het weet beginnen ze een dorpskern af te breken, beginnen ze sociaal-liberale ideeën te vertolken of worden ze burgemeester. Een mens mag er niet aan denken.

Het heldhaftige politieoptreden werd dan ook gesmaakt. ‘In noodsituaties kan dat niet anders,’ vertelt burgemeester Koen T’Sijen (Pro) vanuit zijn buitenverblijf* in Boechout. ‘Je kan niet steng genoeg optreden tegen dit soort individuen dat de sociale cohesie van een samenleving doet afbrokkelen door praatjes uit te kramen waar mensen zich hoogst onzeker bij voelen. Als er dan een manspersoon dat niet goed bij zijn hoofd is, komt verkondigen dat zijn trein geen vertraging had, kan er niet snel genoeg ingegrepen worden.’

‘We moeten in het algemeen repressiever optreden tegen lieden die onwaarheden verkopen,’ vindt T’Sijen ook. ‘Tegenwoordig kan alles zomaar gezegd en geschreven worden zonder dat het gedubbelcheckt wordt. Een kwalijke evolutie.’

* Om opdringerige fans, jaloerse tegenstanders of paparazzi op een afstand te houden, geven we geen verdere details over de exacte locatie van zijn buitenverblijf. T’Sijen is naar eigen zeggen van plan om er een jaartje te resideren.

België | Kersvers Minister van Volksgezondheid Maggie De Block (Open VLD) vindt dat te veel Belgen er ondervoed uitzien. Ze noemt het aanpakken van deze schrijnende problematiek de belangrijkste uitdaging tijdens haar ministerschap. Zelf zegt ze het goede voorbeeld te willen geven.

‘Het maakt me kwaad dat ik anno 2014 nog mensen met een BMI onder de 30, ja zelfs onder de 25, zie rondlopen,’ aldus Minister De Block. ‘Het is de schandvlek op onze moderne maatschappij. Ik kan dit niet langer aanzien, daarom dat de aanpak van ondervoeding een prioriteit is en de maatregelen drastisch zullen zijn.’

‘We zijn nog concrete plannen aan het uittekenen hoe we het ondervoedingsprobleem gaan aanpakken,’ vervolgt De Block. ‘Maar dat kan op verscheidene manieren geregeld worden. Weight Watchers zal nog steeds met punten werken, maar nu is het doel om kilo’s bij te winnen. Een vitaminetaks moet mensen naar calorierijke voeding doen grijpen. Voedsel nuttigen met meer dan 50% vet per 100 gram wordt fiscaal aftrekbaar. Ook zullen er responsabiliseringscampagnes op poten worden gezet waarin wordt gewaarschuwd voor de gevaren van langer dan tien minuten sport per dag. Dat is onnodig energieverlies en uiterst nefast om een BMI van 30 of meer in stand te houden.’

Een vitaminetaks moet mensen naar calorierijke voeding doen grijpen

‘Het is belangrijk dat jongeren van kleins af aan zich terdege bewust zijn van het ondervoedingsprobleem,’ aldus de populairste politica van het land. ‘Scholen zullen een cruciale rol moeten spelen in de bewustwording, zowel in de lessen als in de praktijk. Geen water meer in de drankautomaten op school, maar alleen nog suikerrijke dranken als cola en limonade. Elke school zal ook gesommeerd worden om wekelijks een vaste snoepdag te houden en de maaltijden die scholen ’s middags serveren, zullen ook evenwichtiger zijn en uit vijf gangen bestaan: een dessert, een nagerecht, een dessert, een nagerecht en een dessert.’

‘Ook de voedingsdriehoek moet gemoderniseerd worden. Water, groenten en fruit vliegen eruit. In de plaats komen taart, chips, Luikse wafels en slagroom met een toefje aardbeienijs. Een dergelijk krachtdadig beleid is nodig om definitief komaf te maken met ondervoeding,’ vindt De Block.

De Block doet in afwachting van de uitwerking van concrete beleidsmaatregelen al een emotionele oproep aan de bevolking: ‘Eet zo veel mogelijk taart, pizza, roomijs, chocoladerepen, boterkoeken en hamburgers. Alleen zo kunnen we ondervoeding uit onze samenleving bannen.’

Boechout | De goed geïnformeerde Vremdeling heeft er vast al wel eens van gehoord: Boechout. Maar wat het juist is, was tot vandaag in de nevelen der duisternis gehuld. Dat kan The Vremde Mirror niet zomaar laten gebeuren en dus werd op haar redactie per loting beslist welke reporter met gevaar voor lijf en leden naar Boechout moest trekken. Een verslag van uw speciale correspondent in Boechout, Miel Blaffetuur.

Foto van een nederig stulpje te Boechout. Moet van een rijke familie zijn.

Wat hier volgt is het onthutsende relaas van een volbloed Vremdeling die zijn eerste stappen op Boechouts grondgebied zet. Een grote stap voor een mens, een nog grotere stap voor de mensheid.

09u05 Ik nader de grens met Boechout. Mijn hart klopt als nooit tevoren, de adrenaline giert door mijn keel en waarschijnlijk ga ik ebola krijgen. Vrienden, familie en kennissen wuiven me uit. Ik wuif terug omdat het protocol dat vereist. De Vremds-Boechoutse grens overschrijden is een sprong in het onbekende. Bibberend en bevend, gehuld in een camouflagepak en met een felblauwe helm op het hoofd, zet ik mijn leven op het spel. Ik denk aan de buurman die hoopt mij niet meer weer te zien omdat hij mij nog 1500 euro verschuldigd is, de buurvrouw die mezelf een huwelijk heeft gekost en mijn vier koeien, twee geiten en negen kippen.

Mijn eerste stappen op Boechouts grondgebied gebeuren zonder noemenswaardige problemen. Het gevaar van de fietser komende uit tegenovergestelde richting verijdel ik netjes door preventief in de beek te springen. De man kijkt me eens raar aan, maar ik heb toch maar mooi elk contact kunnen vermijden.

De band met Boechout moet duidelijk nog groeien. Tot ik een wulps ogend huppelkutje (Joëlle Milquet moest zo maar eens meelezen) wijf met dikke tetten tegenkom, zoiets breekt altijd het ijs. Ik steek mijn waardering niet onder stoelen of banken, mijn handen evenmin. De deerne gaat achter me aan met een deegrol. Waarschijnlijk had ik mijn handen voor mijn afreis toch nog eens moeten wassen na de koeienmest uit de stallen te hebben verwijderd. Maar je merkt toch dat je in een heel andere cultuur bent terechtgekomen: één waar wijven zich niet zomaar laten bepotelen, laat staan dat ze hun benen automatisch openen wanneer een man hen dat beveelt. In Vremde is zoiets nochtans heel gewoon. Maar dat onderscheidt het progressieve Vremde van het preutse Boechout, waar duidelijk nog een moeilijk uit te roeien conservatief-kleinburgerlijke moraal heerst.

Ondertussen ben ik nog wel de benen van onder mijn lijf aan het hollen. Ze snauwt me in haar achtervolgingsrace toe dat ze zoiets alleen toelaat wanneer het Sfinx is, dat ze dan gewillig de matras is van heel Boechout en omstreken. Sfinx? Het wijf met dikke tetten praat in raadselen en blijkt moeilijk te doorgronden. Gelukkig heb ik altijd een 24-delige encyclopedie in mijn achterzak voor noodgevallen als deze. Deze zegt over Sfinx: ‘Vrouw met leeuwenlichaam; ondoorgrondelijk iemand.’ Het wijf met dikke tetten is een ondoorgrondelijk iemand, wat ze zelf nu te kennen geeft en in dat geval doet ze het met iedereen. Ik versta hieruit dat ik moet blijven proberen, de dreigende deegrol doet me van gedachte veranderen.

Ik hol als een gek tot ik zie dat ze de achtervolging heeft opgegeven. Geen idee waar ik intussen ben beland. De lucht ruikt er naar beerput met basilicum en een toefje slagroom. Ik moet echt al in de diepste krochten van Boechout zitten. De vorige zin leest het best met een onheilspellend muziekje op de achtergrond. Liefst niet van Hannelore Bedert, u moet met die griezeligheid nu ook niet overdrijven.

Ik kan niet meer terug. Ik overwin mijn schroom en spreek een toevallige passant aan, die daar ook nog eens geheel toevallig zichzelf is en niet iemand anders. Om te laten zien dat ik mij aanpas aan de plaatselijke bevolking en om niet te laten opvallen dat ik een exoot ben, spreek ik hem aan in het Papiamento. Hij kijkt me eens raar aan en ik meen hieruit op te maken dat hij me niet verstaat. Ik probeer nu in gebarentaal. Dat gaat al iets beter, maar is communicatief gezien nog altijd een even grote voltreffer als elk interview met Kevin Pauwels. Tot slot probeer ik het nog in het Hannelore Bederts, waarop de man prompt op de vlucht slaat. De janker. In al zijn razernij negeert hij het rode licht en wordt aangereden door een aftandse Trabant die besluit om door te rijden aangezien de man toch niet meer te redden valt.

Een slimme beslissing, de man was waarschijnlijk een hardwerkende Vlaming die onderweg was om de economie draaiende te houden. Hij vermijdt zo onnodig tijdsverlies en een reprimande van Karel Van Eetvelt die nu gewoon verder in zijn ivoren torentje de subsidies kan tellen die UNIZO opstrijkt. Ik wandel verder, probeer niet in de plas bloed te stappen en luk daar met de nodige moeite in. Even verderop sta ik voor een bareel zonder tolhuis. Wat een gekkigheid, ik vraag in het Plat Vremds aan een lokale inboorling de bedoeling hiervan. Hij kijkt me eens raar aan en mompelt iets onverstaanbaars, maar ik vang iets met rijp, Broeders en Alexianen op. Boechout zit vol sfinxen, dat is nu wel duidelijk. Terwijl ik me dat bedenk, voltrekt er zich aan de andere kant van de bareel een schrikwekkend tafereel. Een groot lang ijzeren voertuig raast voorbij. Ik besluit in de graskant te duiken die er niet is.

De bareel gaat open. Het normale verkeer in Boechout bestaande uit voetgangers, foorwagens en fietsers zonder werkend licht kruist de sporen. Helemaal onder de indruk van dit wonderbaarlijke fenomeen verplaats ik me verder door Boechout. En wat zie ik daar? Een kerk zonder stellingen. Ik barst uit in een onbedaarlijk lachen. Kerken zonder stellingen zijn zo 19de eeuw. Wat een achterlijk boerengat toch. En dit moet dan het belangrijkste kruispunt van Boechout voorstellen, alwaar verkeerslichten staan die moeten dateren van voor de uitvinding van de elektriciteit en geplaveid is met kasseien waar Tom Boonen een omweg voor maakt. Niet geheel onlogisch, een Lamborghini is nu niet meteen de wagen die het meest geschikt is om over kasseien mee te scheuren.

De ontdekking van de dag krijg ik dan nog te verwerken. Stoot ik daar ineens op een molen, die verdacht hard lijkt op de molen die al sinds jaar en dag vermist is in de Reigersmolenstraat. Hij heeft wieken en is hoger dan de gemiddelde Vlaamse koterij. De dieven! Een onverhoopte primeur die mijn ster aan het journalistieke firmament alleen maar helderder zal doen glinsteren. Promotie naar ’t Pallieterke kan nu niet lang meer uitblijven. Alleen mijn ph-waarde nog wat doen zakken, maar dat mag dankzij de vernieuwingsoperatie bij De Morgen geen probleem vormen.

Dit land heeft meer Zwalm nodig. Helaas werk ik niet voor de Toeristische Dienst van de Gemeente Zwalm zodoende een geniale promotiecampagne die ervoor zal zorgen dat de Zwalmstreek definitief de Vlaamse Ardennen in de marginaliteit verdrukt nooit het licht zal zien. De Zwalm heeft behalve een potentie aan geniale slogans nog wel meer in petto: de graaiende handen van Bruno Tuybens, de Molenberg en de idyllische Stampkotbeek.

Niet dat zalm tot mijn lievelingsgerechten behoort, maar ik begin al wel honger te krijgen. Uit angst voor de gebrekkige hygiëne in gemeenten in de Zuidrand van Antwerpen en ebola besluit ik die oprukkende honger dan maar te negeren en de weg naar huis te zoeken. Geen evidente klus omdat in Vremde moderne navigatiesystemen als kompassen nog moeten uitgevonden worden. Een wetenschappelijke handelsmissie naar Zonnedorp moet de nodige knowhow opleveren en daar verandering in brengen.

De gotische glascontainers. Vremdes belangrijkste toeristische trekpleisters.

Knowhow is het vijfde lelijkste woord dat in het Plat Vremds is ingeburgerd geraakt. Na kosten-batenanalyse, moderniteit, Boechout en core business. Terwijl ik ondertussen weer naar huis dool, merk ik dat ik al gewend ben geraakt aan de indringende geur van beerput met basilicum en een toefje slagroom. Aan de afwezigheid van gotische glascontainers in de nabije omgeving geraak ik maar niet geacclimatiseerd. Het is me een raadsel hoe levende wezens toch meerwaarde kunnen geven aan hun bestaan zonder.

Nu ik er toch ben, kan ik het even vragen aan een Boechoutse passant. Is leven in een dorp zonder gotische glascontainers psychisch wel te volharden? De man negeert zorgvuldig mijn vraag en begint de weg uit te leggen. Ik versta hem wonderwel. Ook hij heeft het weer over die Broeders Alexianen, figuren waarvan klaarblijkelijk heel Boechout in de ban van is. Eerste straat links en dan naar rechts tot aan de lichten, daar op de hoek moet je zijn. Maar ik laat me niet leiden door doorzichtige afleidingsmanoeuvres en herhaal mijn vraag. De man zucht zichtbaar getergd en ik voel dat hij gaat breken, dat er een emotioneel relaas gaat volgen. Hij neemt een klein toestelletje, drukt op de cijfertoetsen, houdt het aan zijn rechteroor en begint er tegen te praten. Dan moet je de absolute mentale labiliteit wel nabij zijn.

11u20 Ik word in een ziekenwagen geleid. Het duurt niet lang eer de ambulance waarin ik vertoef een oprit oprijdt. Ik meen een bordje te ontwaren met Broeders Alexianen op. Een verrassingsact? Een verzamelplaats van gotische glascontainers? Ik weet het niet. Maar de kans is klein dat ik voor het middageten thuis zal zijn.

Karel Van Eetvelt meent het goed met deze wereld. Om dat te illustreren, heeft hij nu een 17-puntenplan opgesteld met richtlijnen voor een warmer Vlaanderen.

Exclusief in primeur nergens anders te lezen: het 17-puntenplan van Karel Van Eetvelt

1. Slapen is voor Walen, vakbondsafgevaardigden en socialisten.

2. Dat het gewone volk geld krijgt voor te mogen werken, is weer zo’n gekkigheid dat alleen kan in een linkse pampermaatschappij. Werkgevers zorgen ervoor dat dat Vlaams volkje niet in de riool verzeild geraakt, maar juist haar dagen kan slijten in bijna menswaardige omstandigheden, in uitzonderlijke gevallen zelfs op een nuttige manier. Volgens onze eerste berekeningen zouden door de lonen van werknemers af te schaffen de loonkosten ook drastisch dalen en zou de economie meer zuurstof krijgen.

3. Alleen nog maar subsidies voor kranten die dagelijks de tien eerste bladzijden besteden aan pakkende getuigenissen en neoliberale opiniestukken die moeten bewijzen hoe moeilijk het is om in Vlaanderen bedrijfsleider te zijn.

4. Als je een kleine zelfstandige ondernemer tegenkomt, stop hem dan €100 euro toe. Een multinational €500 na eerst hem aanbeden te hebben voor de werkgelegenheid waarvoor hij zorgt.

5. Een aparte treinklasse voor CEO’s, bedrijfsleiders en zelfstandige ondernemers. Tussen het paupervolkje dat naar Blankenberge reist tot rust komen is onmogelijk, laat staan dat er gewerkt kan worden. In deze aparte coupé is er natuurlijk ook mogelijkheid om te netwerken met het ontstaan van innovatieve en frisse ideeën als gevolg die de economie zuurstof geven.

6. Lijfstraffen voor studenten invoeren in economisch niet-relevante richtingen. Het zal ze leren om zomaar in crisistijden voor Filosofie, Geschiedenis of Taal-en Letterkunde te kiezen terwijl bedrijven snakken naar ingenieurs en economen. Onverantwoord gewoon. Dat gespuis zal in het beste geval gaan werken voor de overheid, maar door de band genomen gaat het leven van subsidies op kap van de hardwerkende zelfstandige ondernemer. Afknallen is misschien een beter idee.

7. De gezinnen in Vlaanderen hebben het beter dan in 1302, 1585 en 1914. Hun levensstandaard is ook hoger dan het gemiddelde gezin in Somalië, Syrië en Noord-Kivu. In tijden dat we de tering naar de nering moeten zetten, is dat ver boven onze stand. Schaamteloos ook tegenover de kleine arme zelfstandige ondernemer die met moeite een Bentley en een Lamborghini kan bekostigen.

8. Mensen die betrapt worden op het uitvoeren van culturele activiteiten zullen afhankelijk van de zwaarte van het delict vrijwillig in dienst moeten treden van een zelfstandige ondernemer. Een uur naar de cinema gaan = 50 uren gratis werken. Een uur naar musical of opera gaan = 100 uur gratis werken. Een voorstelling van de KVS bijwonen = levenslang slaafje spelen van een multinational, inclusief folterpraktijken wanneer deze betrapte linkse culturo het vertikt om langer dan 20 uur per dag te werken.

9. Een verbod op kruiswoordraadsels en woordzoekers in kranten. Alleen nog maar sudoku’s, sombrero’s en binairo’s.

10. Als je twee dagen niet gegeten hebt uit besparingsdrift, weet dan dat het er ook drie, vier of vijf hadden kunnen zijn. Besparingen kunnen nooit ver genoeg gaan.

11. Een doorbreking van het cordon médiatique tegen UNIZO. We worden als gematigd fundamentele groepering doodgezwegen, waardoor onze valabele eisen nooit echt ter sprake komen. Zo gebeurt het bijna wekelijks dat er een Journaal op de rode VRT wordt uitgezonden dat het woord UNIZO of Karel Van Eetvelt niet valt. Neutraliteit?

12. Als je ziet naar de rest van de wereld zie je dat kinderen van 12 jaar en soms zelfs jonger al hun handen uit de mouwen steken voor multinationals tegen een schappelijk prijsje. Helaas zijn de geesten in Vlaanderen hiervoor nog niet rijp. Wanneer UNIZO met dit innovatieve voorstel op de proppen komt, botst het telkenmale op bakken kritiek. Oh ironie komt die kritiek wel van mensen die ons geleid hebben tot waar we nu staan.

13. Kinderen die in het zesde leerjaar minder dan 90% halen op hun rapport meteen exporteren naar Wallonië. Misschien dat ze daar iets met die losers zijn.

14. Als er je iets gratis wordt toegestopt, weiger het dan. En als je het in een vlaag van onbezonnenheid wel hebt aanvaard, ontsmet dan je handen en toon openlijk berouw. Lees je de dag erna een bericht in de krant over een KMO die failliet is gegaan, besef dan wat je op je geweten hebt. Gratis is altijd op de kap van de zelfstandige ondernemer.

15. Economische groei is broodnodig om exuberante bonussen aan CEO’s uitbetaald te krijgen. We moeten ons toch eens afvragen of we die Sociale Zekerheid echt nodig hebben.

16. Zwaailichten met sirenes zijn in het verkeer niet alleen voorbehouden voor hulpdiensten, maar ook voor voertuigen van zelfstandige ondernemers. Geen tijd te verliezen dat ze hebben om de economie te redden.

17. Alle subsidies afschaffen. Behalve die voor VOKA en UNIZO, dat spreekt voor zich.

Buitenland | Er voltrekt zich een verrassende wending in het spraakmakende Aquino-proces. De Aquino’s willen hun eigen advocaten voor de rechtbank slepen wegens het witwassen van misdaadgeld. Door zich zo openlijk van hen te distantiëren, hopen de Aquino’s alsnog de opgelopen imagoschade te beperken.

Walter Van Steenbrugge, één van de advocaten die door de Aquino’s wordt aangeklaagd voor het witwassen van misdaadgeld.

‘We hebben uit eerste hand vernomen dat onze advocaten zich voor hun diensten laten betalen door ordinaire drugstrafikanten, die er niet voor terugdeinzen mensen af te persen, te bestelen en zelfs fysiek te bedreigen,’ vertelt één van de Aquino’s. ‘Het is jammer dat we dit pas achteraf zijn te weten gekomen en dat we ons hebben laten omringen door advocaten die een loopje nemen met alle deontologische voorschriften.’

‘We worden in de media constant op dezelfde lijn gezet als Sven Mary, Jef Vermassen en Walter Van Steenbrugge, omdat zij optreden als onze raadsmannen,’ ventileert een andere Aquino zijn ergernis. ‘Onze familie heeft zo in een week al meer imagoschade geleden dan in een heel leven drugs verhandelen samen. Zelfs wanneer we worden vrijgesproken, wordt het niet evident om onze bloeiende handeltjes verder te zetten. We denken er dan ook aan om onze advocaten voor het gerecht te slepen.’

Walter Van Steenbrugge is niet onder de indruk. ‘Kunnen de Aquino’s bewijzen dat ze hun geld hebben vergaard uit drugstrafieken? Er is hoegenaamd geen enkel bewijs dat ik me heb laten betalen met misdaadgeld.’

‘De opsporingstechnieken die de speurders hebben gebruikt zoals het inzetten van burgerinfiltranten, zijn in ons land illegaal,’ vervolgt Van Steenbrugge zijn betoog. ‘Hierop doen de Aquino’s wel beroep om aan te tonen dat ze geld verdienden met drugshandel om zo mezelf en mijn collega’s door het slijk te halen. Dit zijn ongeoorloofde praktijken die je zou verwachten van crapuleuze misdaadclans, niet van een eerbare Limburgse familie die ethiek hoog in het vaandel draagt.’

De andere advocaten hullen zich in stilzwijgen. ‘Procedurefouten, procedurefouten, procedurefouten, procedurefouten, dikke tetten, procedurefouten, procedurefouten, procedurefouten,’ was het enige wat Jef Vermassen over de zaak kwijt wilde.

Boechout | In het Bos van Moretus woedt een hevige stammenoorlog. De internationale gemeenschap weigert vooralsnog in te grijpen.

Niet voor gevoelige kijkers: één van de vele weerloze, onschuldige slachtoffers die zijn gevallen in de hevige stammenoorlog in het Bos van Moretus.

De gevechten tussen verschillende stammen in het Bos van Moretus hebben het afgelopen weekend minstens 85 bomen geveld. Deze cijfers kunnen intussen al opgelopen zijn vermits de informatie maar mondjesmaat binnensijpelt. Zo werden humanitaire organisaties door bewapende stammen het bos ingestuurd toen ze toegang probeerden te krijgen tot het oorlogsgebied.

De oorlog woedt al langer dan dit weekend, maar is nu wel in alle hevigheid losgebarsten. Het conflict kent een complexe historie. De mainstreammedia zien door de bomen het bos niet meer en zwijgen deze stammenoorlog daarom dood. Ook de wereldleiders met op kop de Amerikaanse president Barack Obama, die anders wel eens een boompje durft op te zetten over waarden en idealen, geven niet thuis in dit gruwelijke conflict dat Boechout en haar buurdorpen in een wurggreep houdt.

Het begon allemaal vier jaar geleden. Een zijtak van de Kerlingastam werd verleid door de stam van de Houtkerels om over te lopen. De Kerlingastam kon dat maar moeilijk verkroppen en begon op eigen houtje een oorlog tegen de Houtkerels. De internationale gemeenschap dreigde er toen mee om de Kerlingastam als lid van de VN te schorsen, maar dat baatte niet. Beide stammen leven sindsdien op gespannen voet.

Toen afgelopen zaterdag de Kerlingastam wortel begon te schieten en in deze schietpartij de stam van de Houtkerels zware verliezen leed, was het hek helemaal van de dam. De stam van de Houtkerels wist van geen hout pijlen te maken en begon dan maar aan een blind offensief met als enige bedoeling om de Kerlingastam met tak en wortel uit te roeien.

Een Wapenstilstand is niet voor morgen. Eerdere onderhandelingen verliepen al moeizaam. De onderhandelende stammen sprongen alsmaar van de hak op de tak. Hout vasthouden, maar het lijkt er niet op dat beide partijen snel met hun getwist zullen kappen. De woordvoerder van de Kerlingastam nam in een officiële persmededeling vanochtend geen blad voor de mond: ‘Wij blijven van onze tak maken tot de Houtkerelstam zich aan ons onderworpen heeft.’

Universum | Het is dit jaar exact vijftig jaar geleden dat men 50 jaar WOI herdacht. Zoiets mag niet vergeten worden. Daarom wordt dit nu over de hele wereld herdacht.

‘Alsof het gisteren was,’ vertelt Konrad uit Chemnitz, voorheen het Oost-Duitse Karl-Marx-Stadt. ‘Er was in 1964 voor het eerst sinds de bouw van de Berlijnse Muur een rek voor meer dan een kwart gevuld in de plaatselijke supermarkt. Zoiets vergeet je natuurlijk niet gauw.’

Ook Amedée uit Mannekensvere vindt het terecht dat er uitgebreid wordt stilgestaan bij de herdenking van 50 jaar WOI. ‘Het was echt indrukwekkend hoe sereen WOI in 1964-1968 herdacht werd. Er werd met geen woord over gerept onder de kameraden in de fabriek waar ik werkte, geen letter werd erover geschreven in de gazet en ook op de radio was er geen woord te horen over WOI. Dat blijft toch in het geheugen gegrift.’

Verspreid over de hele wereld wordt op passende wijze de herdenking van 50 jaar WOI herdacht. Nergens doet men dat echter met zo veel overtuiging als in Gaza. Schitterende acteurs spelen er het conflict na, dat weliswaar in een eigentijds jasje is gestoken. Dit belet niet dat de barbaarse wreedheden perfect tot uiting komen. Vooral de Israëlische acteurs worden bewonderd om hun glansrijke acteerprestaties. De overtuiging waarmee ze hun rol spelen, is zelden gezien.’

Ook The Vremde Mirror herbeleeft de herdenking van 50 jaar WOI, staat stil bij keerpunten in de herdenkingsperiode 1964-1968 met grote en kleine verhalen, verrassende getuigenissen en unieke bronnen, strategische analyses en anekdotische kronieken over het burgerleed van elke dag. De herdenkingszomer, alsof u er zelf bij was.

Wat gebeurde er op 11 augustus 1964?

1. Ondanks de dichte bewolking regende het in Vlissingen niet.

2. In een café in Kortenaken drinkt een man twee glazen bier, betaalt, gaat naar huis en doet daar een akelige ontdekking waarover verder elk detail ontbreekt.

3. Men vierde de tweede dinsdag van de maand.

Antwerpen | In een interview met het schier onbekende dagblad De Morgen werd Bart De Wever (N-VA) niet verkeerdelijk geciteerd. Het voorval deed zich twee weken geleden voor, maar komt door de beperkte oplage van De Morgen nu pas aan het licht.

‘Ik verslikte me in mijn koffie toen ik vanochtend mijn mails las,’ vertelt een verbouwereerde Bart De Wever. ‘Een medewerker wees me op een interview in De Morgen waarin ik op een vraag van een journalist letterlijk antwoordde: geen commentaar. En wat schrijft die journalist nu wat ik zei? ‘Geen commentaar.’ De letterlijke bewoordingen die ik gezegd heb, zijn ook zo in de media verschenen.’

‘Het is de zoveelste keer dat de pers haar boekje te buiten gaat,’ vervolgt De Wever. ‘Waar is die politieke neutraliteit? Die journalist weet maar al te goed door mij correct te citeren dat hij mij een kans ontzegt om in het verweer te gaan in de studio’s van De Zevende Dag, Café Corsari, Wakker Op Zondag, Reyers Laat, de Mia’s, Terzake en het VTM-nieuws. Dit kost mij kiezers. Het is godgeklaagd dat dergelijke lieden zonder notie van enige deontologie journalistiek mogen bedrijven.’

Politicoloog Carl Devos ziet onmiskenbaar een kentering in de geesten en spreekt van een uniek moment. ‘De traditie wordt hier in vraag gesteld. Normaliter worden De Wevers woorden niet getrouw weergegeven, hij haalt vervolgens een week zwaar uit in de media en ik schrijf er een onleesbaar opiniestuk over. Nu wordt De Wever buitenspel gezet, want hij kan zijn beproefde en succesvolle tactiek niet bovenhalen. Je kan er gewoon niet onderuit: na mijn eerste tv-optreden, de eerste, tweede, derde, vierde, vijfde en zesde staatshervorming en mijn eerste college van het nieuwe academiejaar is dit toch wel de belangrijkste politieke gebeurtenis in het naoorlogse België.’