The Vremde Mirror

Het Uitvoerend Comité van IS telt te weinig vrouwen. De terroristenclub moet nu een passende verklaring geven, anders dreigt IS al haar subsidies te verliezen.

Bij willekeurige steekproeven in het Brusselse blijkt dat in het Uitvoerend Comité van IS in ons land nauwelijks vrouwen zetelen, minder dan 10% terwijl 30% het nationale streefcijfer is voor terroristenclubs.

Is het de taak van de overheid om genderquota op te leggen aan terroristenclubs? Het is de eeuwige discussie. De ene zegt: ‘Nee, lekker laten doen joh. Waar maken we ons druk over? Zijn we niet allemaal jong geweest?’

Anderen zoals premier Charles Michel (MR) en zijn vier mannelijke vicepremiers vinden dan weer dat belastinggeld geen genderongelijkheid mag faciliteren.

De regering lanceert nu voor terroristenclubs het RAF-stappenplan dat evenveel vrouwen als mannen aan de top van terroristenclubs beoogt. ‘Er is geen enkel argument dat een vrouw geen bommengordel in elkaar kan knutselen,’ bepleit de premier. ‘Jezelf opblazen mag geen mannenbastion zijn. Komaan zeg, we zijn 2016.’

De oppositie vindt dat de regering een breder maatschappelijk probleem valselijk projecteert op één terroristenclub. ‘Het is onfair om alleen IS met de vinger te wijzen,’ zegt sp.a-voorzitter John Crombez. ‘Op de KVLV en OKRA na haalt geen enkele terroristenclub de genderquota. Maar IS is de jongste tijd een populair doelwit.’

Wat met het voortbestaan van IS in België? Dat heeft de subsidies broodnodig om alle groepsactiviteiten te financieren. Premier Michel hoopt dat het niet tot sancties moet komen. ‘Dit is een laatste waarschuwing. Laten we niet vergeten dat het niet de eerste keer is dat IS op de vingers wordt getikt omdat het de regelgeving met de voeten treedt.’

Je zal het maar zijn. Maanden zwanger en dan breng je een tweeling, een rector van de KU Leuven en een moraalfilosoofje, ter wereld of al even schrijnend een taalnazi. Het hartverscheurende relaas van Kelly.

Kelly had het meteen in de gaten. ‘Een taalnatie. Een moeder ziet zoiets onmiddelijk.’

Gemengde gevoelens overheersen. ‘Beerent krijgt niet elke dag een broertje. Maar het zal jou kind maar zijn die zo geboren is. Waaraan heb ik dit verdient?’

‘Associaal, bedweterig, morreel superiör, hootein, het is niet want ik geen honderd precent zeker weet het laatste woord met lange of korte ei word geschreven dat ik een slechter mens ben. Wat de media er ook van maakt.’

‘Ik besef me dat ik kinderen niet mag slagen.’ Kelly heeft om die reden getwijfeld over abortus vier weken na de geboorte. ‘Ik wacht liever een peausje af, een jaar, twee jaren als het moet. Misgien word hij twee, het hem ook teveel en een m-phatisch, en liefdevol mens zoals mama.’

‘Ik weet noch niet hoe het kind gaat noemen. Moest hij een naam willen, kan dat later ten alle tijden, maar ik verwacht me er niet aan.’

Toch delen Kelly en haar jongste spruit dezelfde passie. ‘Er is niks mooiers als een grammaticaal correcte zin.’

Sterker nog, Kelly geeft de moed niet op. ‘Ik blijf ondanks hopen op een mongooltje, een voorzitster van Open VLD of een veldrijder. Hun worden nooit te intelliggent voor ik.’

Minister van Werk Kris Peeters (CD&V) vindt dat overnachten op het werk goedkoper moet. Nu kiezen werknemers nog te vaak ervoor om de nacht thuis door te brengen.

Peeters is bezorgd om het welzijn van werknemers: ‘Thuis denken we aan werk, op het werk aan thuis. Dat is nefast voor de mentale en fysieke gezondheid van de werknemer die altijd een prioriteit moet zijn. In alle ernst moet de vraag worden gesteld: is een thuissituatie nog van deze tijd?’

‘Door de privésfeer te ontmoedigen, wordt werk werkbaarder,’ beantwoordt Peeters zijn eigen vraag. ‘Minder files, mensen nemen hun privébeslommeringen niet mee naar de werkvloer en gaan zich beter in hun vel voelen waardoor ze productiever zijn. Voor een privébestaan kan je later nog altijd kiezen, wanneer je 70 bent en op pensioen mag.’

De minister heeft nog een tip voor werkgevers. ‘Stel: een van je werknemers bezwijkt zichtbaar onder een vertroebelde werk-privébalans. Bied hem voor een kleine bijdrage een versleten luchtmatras aan en een slaapplek op de gang. Het is niet verkeerd om als werkgever te tonen dat je ook een menselijke kant hebt.’

Jana (28) nam sinds ze voor slechts €99.95/week kon overnachten op het werk afscheid van haar privéleven. ‘Vrienden van vroeger negeren lukt me prima door op kantoor te blijven, aan Rune (2) denk ik nog zelden, het moeilijkste zijn de sms’en van mama wanneer die rodekool met worst heeft klaargemaakt. Maar ik heb nu eenmaal gekozen voor mijn baas.’

‘In crisistijden een mooie geste van een werkgever die navolging verdient,’ vindt Peeters. ‘Het moet niet altijd van de kant van de werknemer komen.’

IS is niet te spreken over de arbeidsomstandigheden voor terroristen in Brussel. Aanleiding is de dood van een werknemer die zichzelf uit wanhoop opblies omdat hij niet wist in welke politiezone hij zich bevond.

‘Het is niet de eerste keer dat we zo mensen in Brussel kwijtspelen,’ fulmineert IS in een persbericht. ‘Hoeveel slachtoffers moeten er nog vallen?’

‘Gelet op de lappendeken aan politiezones is Brussel een ware nachtmerrie voor zelfmoordterroristen. Verricht maar eens oordeelkundig je werk zonder te weten in welke politiezone je bent. Ten einde raad besluiten zij steeds vaker zichzelf dan maar op te blazen.’

‘Het is al langer geweten dat de arbeidsomstandigheden in de hoofdstad van België voor zelfmoordterroristen niet conform de OESO-richtlijnen zijn. Toch keken de politici in deze failed state altijd de andere kant op. Criminele nalatigheid,’ besluit IS ongewoon fel.

De noodkreet van IS kan rekenen op veel bijval. ‘Ik begrijp ze heel goed. Niet elk achterlijk gat met een kerktoren en een sjampetter verdient een eigen politiezone,’ vertelt wijkagent Ludo van de politiezone ZARA (Zandhoven en Ranst).

IS sluit niet uit dat het zich volledig zal terugtrekken uit Brussel. ‘Alvorens willen we het diplomatieke overleg tussen de gemeenschappen, arrondissementen, politiezones, gewesten, provincies en gemeenten, bevoegde ministers, burgemeesters, minister-presidenten, magistraten, vakbondsafgevaardigden, bemiddelaars en voorzitters van alle politieke partijen nog een ultieme kans geven. We zijn geen onmensen.’

Kerncentrale Doel 1 werd vannacht opnieuw opgeschrikt door een incident. Plotse energieproductie verstoorde er een storing. Het is nog onduidelijk hoe lang de storing verstoord zal zijn.

De ongerustheid in Doel en omstreken groeit. De kerncentrale vertoonde er eerder al symptomen van oudemannenkwalen. Maar dat delen van een kerncentrale spontaan en zonder enige aanleiding elektriciteit zouden produceren, daar hield men uiteraard geen rekening mee.

Toch is het niet de eerste keer in de geschiedenis dat Doel 1 energie opwekt. Herinner u 12 december 1863 en 5 november 1930.

De energieproductie vond nu plaats in het nucleaire gedeelte hetgeen eerder zeldzaam is. Anders dan in het niet-nucleaire gedeelte is het dragen van fluovestjes na een incident daar overbodig.

Nu blijkt dat een storing zomaar verstoord kan worden door de minste energieproductie kijkt het buitenland met argusogen naar Doel. Ook omdat het nog hoogst onduidelijk is hoe lang de storing buiten gebruik zal zijn, of ze ooit weer heropgestart kan worden.

Volgens de nucleaire waakhond Fanc deed het veiligheidssysteem perfect haar werk. ‘Er was nauwelijks geurhinder nadat de kernreactoren ontploften.’

Uitbater Electrabel zegt alles in het werk te stellen om de storing zo snel mogelijk weer in werking te doen treden. Electrabel benadrukt dat energieproductie in een kerncentrale niet uitzonderlijk is, maar in Doel nu eenmaal vrij ongezien is.

Uit een referendum blijkt dat 46% van de Nederlanders meent dat de Holocaust echt is gebeurd. Een zware klap voor de negationisten, want tegen alle verwachtingen in denkt amper 34% van de Nederlanders van niet, 20% stemde nou.

Er stond gisteren heel wat op het spel. Nederland kon zich in een referendum eindelijk uitspreken over de Holocaust.

Geen absolute meerderheid is van mening dat de Holocaust echt gebeurd is, maar het ja-kamp, vooraf bestempeld als underdog, komt toch als grote triomfator uit de race.

Het nee-kamp begonnen als topfavoriet aan dit referendum daarentegen zit in zak en as. Vooral de interne versnippering en de proteststemmers, mensen die redeneren dat men verwacht dat je nee stemt in een referendum en dus ja stemmen, deden de negationisten de das om.

‘Ik roep ook maar wat, ik heb niet de tijd gehad me te verdiepen in de materie,’ geeft ja-stemmer Thierry (33) toe. ‘Dus hebben mijn emoties mijn stemgedrag bepaald. Ik zag dat Holocaust met een hoofdletter wordt geschreven. Ik ben al van kindsbeen af een hevig voorstander van meer christelijke feestdagen.’

Opvallend weinig negationisten die openlijk wensen te reageren. Rosie (39) wel. Zij kan haar ontgoocheling maar net de baas. ‘Dit is democratie. De stem van een egotrippende brulboei met een matrozenpetje heeft dezelfde waarde als die van de meest belezen historicus. Hoe lang kunnen we dat nog tolereren?’

De Nederlandse premier Mark Rutte (VVD) schikt zich naar de uitslag. ‘We kunnen dit niet zomaar negeren. Hoewel het referendum slechts raadgevend is, is het goed dat het volk de politiek een duidelijk mandaat heeft gegeven om de echtheid van de Holocaust te ratificeren.’

Bij een inval van de Zwitserse federale politie in het hoofdkwartier van de UEFA is er wit geld ontdekt. Het zou gaan om een administratieve vergissing. De UEFA is een intern onderzoek gestart.

Alle bobo’s bij de UEFA hebben hun mandaat met directe ingang neergelegd en zich overgeleverd aan de politie die ze meteen hebben omgekocht waardoor ze alweer op vrije voeten zijn.

Het is niet de eerste keer dat een voetbalbond betrokken geraakt in een schandaal. Eerder raakte al bekend dat de Zwitserse FIFA-voorzitter Gianni Infantino en zijn voorganger Sepp Blatter een bankrekening hebben in een Europees belastingparadijs.

Hij leidt al 45 minuten een teruggetrokken bestaan. Helemaal in de anonimiteit verzeild, stellen weinigen zich nog de vraag: wat is er geworden van Bart De Wever (politicus)?

Op het moment van dit schrijven is het al drie kwartier stil rond Bart De Wever. Geen journalist die hem belt, geen medium dat over hem schrijft (nu ja) en helemaal alleen op de wereld. Het is een tragische en pijnlijke exit voor het grootste wonderkind in Vlaanderen sinds Frank Vandenbroucke (wielrenner).

Om uw geheugen op te frissen: wie is Bart De Wever nu ook alweer? Bart De Wever (1970) was de ooit zo populaire politicus van rechtsconservatief Vlaanderen die nooit verlegen zat om een krasse uitspraak.

Herinner u zijn vermaarde uitspraken over socialisten, vluchtelingen, socialisten, racisme en socialisten. Echt verfrissend was dat. Die hoorde je lange tijd alleen maar op bijeenkomsten van gemarginaliseerde politieke partijen in ruige schipperscafés, maar hij voorzag ze van een laagje vernis en bouwde er zijn populariteit op.

Behalve politicus was De Wever ook een begenadigd quizzer, een fervent hardloper, een dieetgoeroe en een columnist. Dat lijkt inmiddels eeuwen geleden, want zoals dat zo vaak gaat met omhoog geprezen talenten haken zij onderweg ergens af en heeft algauw niemand nog oog voor ze.

Volgens boezemvriendin Liesbeth vond het kantelpunt in Barts leven vorig jaar plaats. ‘Het was zes uur ’s ochtends, hij ging joggen in het Rivierenhof en er was alleen een cameraploeg van VTM aanwezig. Toen wist Bart, ik heb mijn beste tijd gehad.’

‘De ene dag ben je onmisbaar, de volgende dag kennen ze je niet meer. De harde wetten van de politiek,’ weet Kim Geybels die hem een opbeurend kaartje vanuit Thailand zal sturen.

We zochten De Wever zelf op die naar eigen zeggen de drukte niet mist. ‘Ik ben nu burgemeester in een Vlaamse stad. Daarnaast ben ik om een beetje bezig te blijven ook nog voorzitter van een politieke partij in Vlaanderen, het grootste kijkcijferkanon van VTM en zit ik naar het schijnt ook in de Kamer. Ik houd wel van die luwte.’

De Senaat krijgt een eigen belastingparadijs. Een unicum in België. ‘Wie de actualiteit volgt, voelt dat die wens zeer nadrukkelijk leeft binnen een bepaald segment van de bevolking,’ vertelt senator en trotse pleitbezorger van dit initiatief Jan Becaus (N-VA).

‘De Senaat moet af van dat oubollige imago, weer hip en aantrekkelijk worden, zich aanpassen aan de noden van de tijd,’ vindt Jan Becaus. ‘Nu kunnen we vangnet blijven spelen voor Bert Anciaux en uitgerangeerde journalisten, de Senaat kan ook een eigen belastingparadijs beginnen en vanzelf weer relevant worden.’

‘Een gat in de markt,’ beargumenteert Becaus. ‘De vraag ernaar is overweldigend. Raar dat niemand eerder in België op het idee is gekomen om een door de Staat gefinancierd belastingparadijs uit te baten.’

‘Twee vliegen in één klap,’ vertelt een even enthousiaste Minister van Financiën Johan Van Overtveldt (N-VA). ‘We laten zien in deze tijden van crisis solidair te zijn met de moegetergde grote vermogens en als inkom betalen zij een vrije bijdrage die volledig wordt terugbetaald door de Staat. Hiermee is het gat in de begroting niet gedicht, maar alle beetjes helpen.’

‘De Senaat moet een meerdimensionaal belevingscentrum worden,’ aldus Becaus. ‘Voor avonturiers is er een fiscale grensverkenning, in het openluchtzwembad kunnen sportieve types BTW omzeilen en hardwerkende ondernemers mogen lekker decadent in slaap vallen in gesubsidieerde pluche zetels terwijl hun kapitaal zich vermenigvuldigt.’

Er is ook aan een echte trekpleister gedacht. Ieder uur wordt er een cassette afgespeeld met daarop Jan Becaus die Dow Jones, offshoreholdings en Starbucks uitspreekt.

Ongeveer de helft van de kinderen (3-12 jaar) heeft het lastig om op een juiste manier een gesprek aan te knopen met hun ouders over hun wazige offshoreconstructies op tropische eilanden met voor elke palmboom een dozijn brievenbussen. Dat blijkt uit een enquête van Karrewiet.

Ouders leggen met veel liefde het traject van hun geld uit.

Wanneer ouders en kinderen bij het avondeten gezellig keuvelen over terreur, kanker en porno is er zelden iemand geneigd zich uit te spreken over offshoreconstructies.

‘Onrustwekkende cijfers,’ meent kinderpsychiater Peter Adriaenssens. ‘Ouders schamen zich ten opzichte van hun kinderen die op hun beurt bang zijn de relatie met hun ouders te verstoren. En dat terwijl de offshoreconstructies van ouders vaak perfect legaal zijn, in tegenstelling tot de bouw van hun veranda.’

Toch zijn offshoreconstructies in vele gezinnen een groot taboe. Ouders vinden het een te intieme aangelegenheid om te bespreken met hun kinderen, ze verdenken hen van te weinig financieel inzicht en vrezen dat ze hen slechte ouders zullen vinden. Toch lucht praten op.

‘De band met mijn ouders is sterk verbeterd sinds ze open kaart speelden over hun fiscale achterpoortjes,’ vertelt Emilie (5). ‘In het begin was het toch slikken. Je ouders blijken niet perfect. Het voelde aanvankelijk aan alsof sinterklaas niet zou bestaan. Maar na een jaar van huis te zijn weggelopen, besloot ik dat het tijd was voor vergiffenis.’

Meestal moet het kind het initiatief nemen. ‘Loïc (8) informeerde spontaan naar ons geld in het buitenland,’ vertellen zijn ouders. ‘Liegen was onmogelijk. Dat zagen we in zijn ogen. Hij zei geen moreel oordeel te vellen, maar als we iets te vertellen hadden dat hij liever had dat we het nu zouden opbiechten. Dat vertrouwen deed deugd. Hij keurt het niet goed, maar snapt het wel.’

‘Iedereen doet het,’ vertelt een gelouterde Loïc (intussen 9). ‘Wat was ik een naïeve snotneus. Dankzij mijn ouders ben ik niet zo’n softe idealist geworden die belang hecht aan ethiek en rechtvaardigheid. Daar zal ik ze altijd dankbaar voor zijn. Ik heb mijn spaarvarken al opgestuurd naar Panama. En later word ik gewoon een opportunistische en cynische zak als papa.’